|
|
|
Kookgroep
Kookgroep
De Kookgroep van de Gereformeerde kerk te Asperen start weer op.
“Samen koken, samen eten, samen zijn”
Met de kookroep gaan wij al meerdere jaren samen aan tafel. Iedereen is welkom.
Je kan per keer beslissen of je meedoet, maar als je wilt zet ik je op een verzendlijst en ontvang je wel elke keer een uitnodiging per email.
Een keer meedoen verplicht dus niet tot vaste deelname. Je mag ook per keer beslissen of je meedoet. Gasten van buiten meenemen mag ook, graag zelfs. Wij willen een open en gastvrije groep zijn.
De formule is simpel. Iedereen kookt thuis iets en neemt het mee (gasten hoeven niet te koken). Geef vooraf aan of je een voor-, hoofd-, bij- of nagerecht wilt verzorgen. (Als er te veel van 1 categorie dreigt kan je gevraagd worden te ruilen.)
Ook iets te drinken (flesje wijn, pak fris of zo) meenemen is welkom. Vanaf 18.30 uur is inloop en gelegenheid gerechten klaar te zetten. Om 19.00 uur openen wij met gebed. Daarna openen wij het buffet.
|
| |
|
Een goed gesprek met een homoseksuele broer.
Een goed gesprek met een homoseksuele broer.
De kerkenraad bezint zich al een tijd op het onderwerp homoseksualiteit in de kerk.
We willen graag duidelijkheid scheppen over de ruimte die we concreet bieden aan onze homoseksuele broeders en zusters. We willen in deze bezinning ook de gemeente betrekken. Daarom hebben we Ds. Pieter Dekker uitgenodigd om ons mee te nemen in hoe hij deels persoonlijk, maar ook vanuit zijn ambt de dingen van zijn/het leven op een rijtje te zet. Samen met andere mensen die ook in God geloven en naar zijn woord proberen te leven.
Het was maar een klein groepje, dat kwam luisteren naar het levensverhaal van Pieter. Ondanks, of wellicht dankzij deze kleine groep kon er een goed gesprek plaatsvinden naar aanleiding van dit verhaal. Hierin werden persoonlijke gevoelens en worstelingen met het onderwerp gedeeld. Het werd ook duidelijk dat Pieter net als een ieder van ons zijn eigen worsteling heeft met de beperkingen die het leven ons oplegt. Zo kon er ruimte en wederzijds begrip ontstaan. Het creëren van deze ruimte en wederzijds begrip is precies waarom we gezamenlijk het gesprek aan willen gaan. Zo kan er ruimte en oog komen voor het mens-zijn van onze homoseksuele broeders en zusters, naast de worsteling die leeft bij sommige gemeenteleden. Door niet mee te praten in dit gesprek, neemt u zelf de beslissing dat er geen rekening wordt gehouden met uw mening.
Als vervolg op deze avond en eerdere gesprekken/overwegingen binnen de kerkenraad zal de kerkenraad een aanvulling op de plaatselijke verordening formuleren. Wanneer we een formulering hebben gevonden die door de kerkenraad gedragen wordt, zal deze in een gemeenteavond besproken en vastgesteld worden. Hieronder, volgt nogmaals de samenvatting die eerder op het zondagsblad heeft gestaan.
Het hele verhaal van ds. Dekker kan opgevraagd worden bij Bertjan Broeksema (b.broeksema@gmail.com).
Een korte samenvatting
Het levensverhaal van Ds. Pieter Dekker, een verhaal en een zaal waarin de Geest van Pinksteren voelbaar was. Feitelijk is het een preek, de langste die hij ooit geschreven had, vertelt Pieter. Maar het is een eerlijk verhaal, waarin de teksten die gaan over homoseksualiteit allemaal aan de orde komen. Het is ook het verhaal waarin de pijn en de strijd om aanvaarding van hemzelf als homoseksuele man hoorbaar en zichtbaar doorklinkt. Hoe kan hij de twee-eenheid van God weerspiegelen in deze wereld als hij niet 'normaal' één kan zijn met een vrouw. Dat dát Gods oorspronkelijke bedoeling is, staat voor hem als een paal boven water. En toch, hij is anders. Hoe ga je daar dan mee om. Kies je er voor om met een vrouw te trouwen? Dat kan, maar weerspiegel je dan samen Gods liefde in de wereld? Je kunt ook kiezen om alleen te blijven. Je ziet dat veel van deze 'anderen' hun heil bij elkaar zoeken in één of andere gemeenschap. Maar als je je geroepen voelt om dominee te worden, dan brengt die keuze je een eenzaam bestaan. Ook dat is niet wat God bedoeld heeft. Als je de Bijbel vanaf het begin leest, ontdek je dat je daar ook anders naar kunt kijken. Eva kiest ervoor dat stemmetje te geloven dat we zelf kunnen uitmaken wat we doen. Adam gaat mee in die keuze. Als ze daarop aangesproken worden door God zelf, wijzen ze beiden met een beschuldigende vinger naar de ander: Jij hebt het gedaan! Dat is het verhaal van ons allemaal! We misbruiken onze vrijheid en maken keuzes waardoor we ons doel missen, we zondigen zoals dat in de Bijbel vertaald is. Als mensen hebben we de vrijheid om keuzes te maken. Niemand ontkomt eraan keuzes te maken die niet stroken met hoe God ons bedoeld heeft. Allemaal leven we 'anders' dan we bedoeld zijn. We maken soms goede, soms verkeerde keuzes, we begrijpen elkaars keuzes niet altijd, veroordelen elkaar erom en maken ook echt foute keuzes. Zelfs al streven we naar volmaaktheid, toch slaan we de plank regelmatig mis. Wat dat betreft hebben we elkaar niks te verwijten, of zoals Jezus zegt: Heb elkaar lief en oordeel niet! Hij is het die ons de genade biedt en de ruimte om steeds opnieuw te beginnen. Maar onze keuzevrijheid kent ook grenzen. Zo kan een gehandicapt mens er niet voor kiezen om 'normaal' te doen, tenzij er een wonder geschiedt. Ds. Dekker benoemt zijn homoseksueel zijn ook als een handicap (een beter woord kan hij niet vinden) waardoor hij niet 'normaal' kan leven. Het is zijn opdracht – ik zou zeggen die van ons allemaal – om zo te leven dat hij met zijn handicap zo goed mogelijk dat weerspiegelt waar het volgens de Bijbel om gaat: God lief te hebben boven alles en je naaste als jezelf. Dat hij er uiteindelijk voor koos om met zijn geliefde partner samen te leven, is voor hem de keuze die hem het meest vreugde schenkt en het hem mogelijk maakt Gods liefde in de wereld te weerspiegelen. Dat het altijd blijft wringen met hoe God het oorspronkelijk bedoeld heeft, dat is iets tussen hem en God, en hij vertrouwt op de genade van de Heer Jezus Christus.
Germa Rietberg en Bertjan Broeksema
|
| |
|
Breiclub
Breiclub
29 april was de laatste bijeenkomst van de breiclub van dit siezoen.
Eigenlijk is het de breiclub-plus. Want er wordt ook gehaakt. Met 11 dames zijn ze afgelopen jaar druk geweest om van alles te maken. Op de laatste bijeenkomst is het haast traditioneel dat alles wat afgelopen jaar gemaakt is, wordt uitgestald en bewonderd. Altijd indrukwekkend om te zien hoeveel dat is. De meest mooie kledingstukken zijn te zien. Mevrouw Van Helden heeft een lijstje gemaakt: 17 truien, 13 dekentjes, 21 sjaals, 60 (geschat) allerhande (mutsen, wanten, sokken en knuffeldieren). Verder heb ik ook nog kleine jurkjes gezien. (Later belde mevrouw Blom van de Voorstraat om te vertellen dat er eigenlijk nog meer was gemaakt. Ze had 60 dekentjes, 20 mutsen, 45 kinderponcho’s, 4 omslagdoeken, 6 babycapes, 5 paar sokken, 15 truitjes, 21 sjaals en 2 hemdjes ingepakt voor de St. Koude Voetjes.) Alles is bedoeld voor een goed doel. Deze keer gaat een deel naar “Koude voetjes” in Amsterdam. Daar worden babypakketten samengesteld met artikelen voor mensen die vluchten voor o.a. geweld in binnen- en buitenland. Lees meer: https://www.koude-voetjes.nl/ Een ander deel gaat naar een “Moeder- en kind-project” in Israël. Afwezigheid van de vader, werkeloosheid of gebrek aan financiële middelen om nog een kindje te kunnen onderhouden. Dit is de situatie van veel (aanstaande) moeders in Israël. Ook hier worden de handwerkproducten in o.a. babypakketten verwerkt. Mevrouw Kerkmeester was er geweest en wist te vertellen dat de mensen in Israël ontroerd waren dat er hier in Nederland mensen met liefde werken om hen daar te helpen. Zeker in deze tijd waarin het antisemitisme opleeft. Op de website is er meer over te lezen: https://nachamu.org/project/moeder-kind-project/ De knuffels, vooral “nijntjes”, waren afgelopen Koningsdag in Amsterdam verkocht op de vrijmarkt. De opbrengst ervan gaat naar Roparun. Dat is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs en Hamburg naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Je kunt hierbij denken aan de inrichting van een inloophuis, waar (ex-) kankerpatiënten en/of naasten elkaar kunnen ontmoeten. Workshops in ziekenhuizen waarbij mensen met kanker leren omgaan met uiterlijke veranderingen die ze krijgen door de behandelingen. Of de inrichting van een hospice om er voor te zorgen dat mensen tijdens hun laatste levensfase in een prettige omgeving kunnen verblijven. https://www.roparun.nl/nl/over-roparun/ Het geeft een goed gevoel dat je op een gezellige manier elkaar ontmoet, elkaars werk bewondert en ook nog zinvol bezig bent voor anderen. Na de zomervakantie komt de breiclub weer bij elkaar 1x per 14 dagen op maandagmiddag. U bent van harte welkom. Ook om zomaar even binnen te lopen en een praatje te maken. Ondertussen waren de dames wel van plan thuis door te gaan met breien en haken. Ze gaan deze zomer niet stil zitten.
Hetty Janssen
|
| |
|
|
